Het feit over greenleaff dat niemand voorstelt

Het feit over greenleaff dat niemand voorstelt

Blog Article

Tegen de zestiende eeuw deed een opkomst aangaande de standaardtalen, in een Nederlanden almaar krachtiger ons tegenstelling aanvoelen tussen een eigen Nederfrankische standaard en het Hoogduits. Er ontstond zo een behoefte het onderscheid uit te drukken. In Vlaanderen, Brabant en Holland begon men de lokale schrijftaal dit Nederlands te benoemen en een Hoogduitse schrijftaal dit Overlands, zoals blijkt uit ons in 1514 in dit toenmalige culturele centrum over de Nederlanden Antwerpen gedrukte Pronosticatie van den jare 1514 uten overlantschen ghetrocken in den nederlantschen ("Voorspellingenboek voor het jaar 1514 uit het Overlands omgezet in het Nederlands"). In 1550 kan zijn dit woord Nederlands alang gemeengoed in dit Zuiden, getuige daarvan het boekje betreffende een Gentenaar Joas Lambrecht "Nederlandsche Spellijnghe".[24] Dit onderscheid met dit Hoogduits bleef desalniettemin niet beperkt tot een Nederfrankische gebieden want in de Nedersaksische streken noemde men een eigen taal verder nederlendisch.

In dezelfde tijd waren verder al de provinciale variaties ingeval Vlaams ofwel Hollands gangbaar, af en toe tevens als benaming betreffende het volkomen van het Nederlands. Via de expansie met een Republiek geraakte de taal op heel wat posten in een wereld gekend wanneer Hollands. Juist in de Republiek desalniettemin werden tijdens de zeventiende en achttiende eeuw in toenemende mate een benaming Neder-Duitsch aangewend in plaats met "Nederlands", hetgeen zuiverder de contrast aangaf betreffende een Hoogh-Duitsch. In loop der negentiende eeuw raakte dit woord Nederduits als aanduiding voor het Nederlands wederom in onbruik toentertijd men het mits ongepast begon te ondervinden in relatie met ons zichzelf politiek verenigend Duitsland. Dit Nederlands was dus een taal betreffende ettelijke namen.

[11] Een meeste continentale West-Germaanse dialecten benutten aldus momenteel het Hoogduits wanneer standaardtaal, ofwel daktaal, die dan simpelweg "Duits" genoemd is. Die zogenaamde Hoogduitse expansie drong desalniettemin nauwelijks via tot in een Nederlanden daar waar de provincie Holland in deze tijdperk hoofdhaar Goudgele Eeuw beleefde. Wel waren daar hetgeen ontleningen uit dit Hoogduits. De scheiding tussen de invloedssferen aangaande beide standaardtalen viel plusminus tezamen met de oostelijke grens van dit machtsgebied met een Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden die gelijk de Spaanse Nederlanden afschermde. Bepaalde gewesten die meteen ten oosten betreffende de taalgrens liggen, gebruikten in de achttiende eeuw alsnog overwegend Nederlands wanneer standaardtaal, zoals Oost-Friesland, het Graafschap Bentheim, segmenten betreffende Opper-Gelre en het Hertogdom Kleef. Einde negentiende eeuw ontstond er een staatsgrens tussen Holland en een verenigd Duitsland. In de loop van een twintigste eeuw werden deze staatsgrens ook op dialectniveau ons taalgrens doordat, onder andere mede het massaonderwijs en sterke interne migratie, een spreektaal in allebei de landen aldoor nader een standaardtaal benaderde. Dit kan zijn tevens ons reden dit begrip "Nederduits" louter voor de dialecten in Duitsland te benutten.

Dit Frankisch ontwikkelde zichzelf vanaf de vroege middeleeuwen in dit huidige Nederlandstalige gebied tot het Oudnederlands. Het Oudnederlands, het verlangen is zeggen een Nederfrankische dialecten bijvoorbeeld welke tot circa het midden met een 12e eeuw werden gesproken, was de voorloper betreffende dit Middelnederlands.

In dit gebied omtrent Kleef heeft de taal dit het langst uitgehouden, totdat het zich om 1900 economisch op dit Ruhrgebied ging richten. Lange tijd zou dit bij Nederlandse taalkundigen gebruikelijk blijven een Nederrijn mits deel van dit Nederlandse taalgebied te gadeslaan. Er liggen verscheidene dorpen en steden met Nederlands aandoende, omdat Nederfrankische, namen. Veel publiceren beschikken over ook ons Nederlandse indien Duitse titel.

Dit Nederlands heeft met oudsher 3 grammaticale geslachten, waarvan daar een paar in een praktijk grotendeels bestaan samengevallen (een de-woorden). Bijgevolg speelt het grammaticale geslacht in het Nederlands een kleinere grammaticale rol dan bijvoorbeeld in dit Duits.

Samen met het Duits van Elzas-Lotharingen werd dit gezien zodra een vreemd, 'traditionellement hostile' idioom, behorende bij een buitenlandse taal, en was het daarom ook na een oorlog alsnog continue verboden in het ambtelijk verkeer en op de kleuterschool. Die officiële afwijzing deed ouders besluiten hun taal almaar minder door te melden met hun kids.

Alhoewel een vastgelegde spelling in ook Nederland indien Vlaanderen alleen verplicht kan zijn voor overheid en onderwijs geven heel wat taalgebruikers er de voorkeur met haar tevens te volgen.

Nederlandse spelling · Nederlandse spellingregels · dt-fout · aardrijkskundige namen · accenttekens · achternamen · afbreken · apostrof · Groene Boekje · hoofdletter · koppelteken · liggend streepje · onjuist spatiegebruik · paarde(n)bloemregel · smurfenregel · Spellingwijzer Onze Taal · trema · tussen-n · tussen-s · alternatieve spelling

In fonologisch opzicht wordt dit verschillende karakter met dit Nederlands bepaald door ons Nederfrankische grondslag (de begrippen Oudnederlands en Oudnederfrankisch worden vaak via elkaar heen gebruikt).

Om 1500 kwam daar ons streven op gang om een algemene schrijftaal te ontwikkelen die in ruimere gebieden bruikbaar kon zijn via verscheidene regionale elementen in zichzelf te verenigen. Dat was tevens een behoefte vanuit de centralisering over dit bestuur tussen dit Bourgondische hertogschap het bestaan gezag vanuit Brussel aan een gehele Nederlanden wilde expanderen, een streven waarin keizer Karel V ten slotte tevens zou slagen.

Dit plan voor ons Nederlands woordenboek was zeker al ons omvangrijk plan. Na een Franse overheersing werd er alsnog maar weinig over "Nederduits" gesproken ingeval aanduiding over de landstaal. Een titel aangaande taal was meer en meer gewoon Nederlands - een begrip het alreeds sinds de 17de eeuw in toepassen was. In 1849 kwamen Nederlandse en Vlaamse geleerden bijeen in dit eerste Taal- en Letterkundige Congres in Gent. Het was een eerste keer na een omwenteling van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden het een Nederlandstaligen uit beide landen bijeen kwamen.

In dit tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad werden oorspronkelijk vooral Nederlands gesproken. Voor de verfransing aangaande Brussel kunnen veel factoren ons rol gespeeld beschikken over. Zo genoot het Frans lange tijd een hogere sociale status en was een bovenklasse welke, tot de invoering aangaande het meestal enkelvoudig stemrecht voor heren in 1919, een politieke touwtjes get more info in handen had betreffende huis uit Franstalig of perfect verfranst. Tevens was dit Frans tot 1898 in België de enige officiële taal (La Belgique sera latine ou elle ne sera pas (Nederlands: België gaat Latijns bestaan of zij gaat niet zijn), zei kardinaal Mercier destijds).

Een doorslaggevende rol speelden daarin de nationaal georganiseerde massamedia en een bovenregionale communicatie ten gevolge van een duurzaam toenemende bevolkingsmobiliteit.